O venres pasado tivemos a sorte de contar con Bea, unha moza xorda que nos contou o que senten as persoas xordas. Contounos a súa vida cotiá, as barreiras de comunicación á que se enfrentan, ...
Para que todos etendéramos o que nos contou, viu unha intérprete con ela, Raquel, que traducía o que Bea dicía en LSE (Linguaxe de Signos Española).Primeiro estivo cos nenos e nenas de 3º e 4,º e algúns ata tomaron boa nota do que contaba...
Vemos alí no fondo a Raquel... Bea nos dicía que mirásemos para ela pois ela era a que falaba... pero a algún e alguna escapábasenos a vista para Raquel.Dixo que cada persoa xorda ten un signo característico da súa personalidade e que o de ela é un xesto simulando xogar co pelo, pois cando era pequena no cole sempre estaba a enredar nel.
Explicou o día a día de calquer neno que non escoita. Como creedes que se despertan?? Cun despertador que ten luz ou vibración, pois si solo soa non se enteran... Unha luz potente sí que os espabila!!
Contounos ademáis que hai persoas que son xordo-cegas e que se comunican por medio do tacto, hai que "escribirlles"as palabras nas mans.
E o pasamos moi ben signando todo o alfabeto, letra por letra. Dixo Bea que ao principio é normal que non nos salan ben os signos, é o mesmo que os nenos pequenos cando comezan a falar, ao principio non se lles entende nada, pero pouco a pouco van collendo destreza...
Todo isto contounos e moitas cousas máis. Ao final puxo un vídeo:" El sueño de Pedro", no que puidemos ver como Pedro loitaba coas barreiras de comunicación.
Agardamos que todos e todas podamos, algún día, superar todas as barreiras...
